Zioła

Rozmaryn lekarski - Rosmarinus officinalis

Rozmaryn, czyli świeży powiew morza, to symbol kwitnącego ogrodu. Używano go od najdawniejszych czasów w lecznictwie i kuchni. Mówiono, że wzmacnia pamięć, stąd symbolizuje także wierną miłość.

W czasie epidemii dżumy noszono rozmaryn przy sobie i wąchano go przechodząc przez zakażone miejsca. 

Liście rozmarynu pobudzają krążenie i ułatwiają trawienie pokarmów. Stosuje się je także przy bólach reumatycznych.

W kosmetyce używana jest płukanka do włosów zrobiona z liści rozmarynu.

Świeże gałązki rozmarynu można umieścić w pokoju dla odświeżenia powietrza.

Praktyczne zalecenia

Zapalenie trzustki

1) Unikać tłuszczów zwierzęcych.

2) Nie pić alkoholu.

3) Spożywać pokarmy łatwo strawne.

4) Nie palić papierosów.

Jutrznia

On wskazuje drogę wiernym,

Którzy Cię szukają, Panie;

On przynosi dar pociechy,

Gdy cierpienie nas przytłacza.

Jaśnieje błogosławiony krzyż, do niego był przybity Zbawiciel

Medytacja popołudniowa

Zdanie do rozważenia z dzisiejszej Ewangelii:

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Nie jest dobrym drzewem to, które wydaje zły owoc, ani złym drzewem to, które wydaje dobry owoc."

1. Jakie owoce wydały moje czyny w mijającym tygodniu?
2. Czy fundamenty mojego życia budowane są na skale czy na piasku?
3. Jakim owocem mógłbym się pochwalić, gdyby dziś zapukał do moich drzwi Jezus z Maryją?

Polecam szczerym sercem:

http://ocetjablkowy.net

Jutrznia

Boże moich przodków i Panie miłosierdzia,

który swoim słowem uczyniłeś wszystko

I w swojej Mądrości stworzyłeś człowieka,

by panował nad stworzeniami, co przez Ciebie się stały,

By w świętości i sprawiedliwości władał światem,

a sądy sprawował w prawości serca;

Daj mi Mądrość, która razem z Tobą zasiada na tronie,

i nie usuwaj mnie spośród Twoich dzieci.

Mądrość Twoja, Panie, niech będzie przy mnie i ze mną pracuje.

Nieszpory

Łask Błyskawico,

Rozwiąż mi oczy,

Bym w nich obudził:

Matkę i ojca,

Siostry i braci,

I wszystkich ludzi.

 Jeżeli domu Pan nie zbuduje, na próżno się trudzą, którzy go wznoszą.

Klasztorne mądrości

 

Umiera pomału, kto dogadza ciału.

Praktyczne zalecenia

Przerost gruczołu krokowego

1) Ciepło się ubierać, dbać w tym względzie o nogi.

2) Jeść ziarna dyni i słonecznika.

3) Unikać tłuszczy zwierzęcych w dużych ilościach.

Zioła

Cykoria podróżnik - Cichorium intybus

Według jedenej z przypowieści ludowych, wypłakane błękitne oczy dziewczyny po stracie ukochanego zabarwiły kwiat cykorii. Otóż niebieski kolor kwiatów ulega zmianie pod wpływem kwasu mrówkowego i staje się jaskrawoczerwony.

Liście cykorii należy używać w leczeniu żółtaczki i bólów śledziony. Nalewka z korzenia cykorii działa moczopędnie. Wywar przynosi ulgę w kamieniach żółciowych i nerkowych. 

Dusza

Nie ma nic w umyśle, czego nie byłoby przedtem w zmysłach. 
                                                                                       św. Tomasz z Akwinu


Pięć sposobów na smutek według świętego Tomasza z Akwinu:

1) Sprawić sobie godziwą przyjemność.

2) Wypłakać się.

3) Porozmawiać z przyjacielem.

4) Kontemplacja Prawdy - Słowa Bożego.

5) Gorąca kąpiel i sen.

Klasztorne mądrości

 Gdy masz wątrobę chorą, szukaj ziół wokoło.

Zioła

Słonecznik zwyczajny - Helianthus annuus

Od zawsze uważano go za symbol słońca. Uprawiany przez Indian już ponad 3000 tys. lat temu. Do Europy trafił dzięki hiszpańskim odkrywcom w XVI wieku. Na wielką skalę uprawia się go w Rosji.

W kosmetyce można wykorzystać jego nasiona. Wyciśnięty z nich olej zawiera dużo witaminy F, która bardzo korzystnie wpływa na skórę.

Praktyczne zalecenia

Nieżyt nosa


1) Zmieniać często przepoconą bieliznę.


2) Jeść cytryny i dżem z malin.


3) Unikać papierosów, które niszczą witaminę C.


4) Stosować inhalacje olejkiem sosnowym lub eukaliptusowym.

Historia ziołolecznictwa

Dwaj bracia święty Kosma i święty Damian wypełniając religijną powinność miłości bliźniego leczyli ludzi ziołami. Za panowania Dioklecjana zostali uwięzieni w Egei, nadmorskim mieście Cylicji, a następnie ścięci w 287 roku.

Zaliczeni w poczet świętych stali się patronami lekarzy i aptekarzy. Innym świętym przypisuje się ochronę przed różnymi chorobami:

św. Barbara - przed otruciem,

św. Błażej - przed chorobą gardła,

św. Otylia - przed chorobą oczu,

św. Sebastian - przed dżumą.

Klasztorne mądrości

Jeśli chcesz w nocy czuć się dobrze, mało jedz wieczorem.

Zioła

Marchewnik anyżkowy - Myrrhis odorata

Liście marchewnika przypominają liście paproci. Pierwsze pojawiają się wiosną, a ostatnie giną jesienią. owoce marchewnika mogą być spożywane na surowo. Co ciekawe, nadają się również do polerowania mebli. 

Zazwyczaj rośnie gdzieś w lekkim cieniu, co nie znaczy, że nie lubi słońca. Osiąga wielkość do 50 centymetrów. 

Jego liście uznaje się za bardzo wartościowy słodzik dla cukrzyków. Naparem z jego korzenia dawniej wzmacniało się młode dziewczyn podczas okresu dojrzewania. Ma właściwości antyseptyczne.

Historia ziołolecznictwa

W Niemczech wybitne efekty lecznicze uzyskał ksiądz Sebastian Kneipp, twórca nowego kierunku zwanego hydroterapią, polegającą na stosowaniu zimnej wody w postaci obmywań, okładów, zawijań i kąpieli. Zalecał on również stosowanie ziół.

W Worishofen w roku 1881 otwarto zakład wodolecznictwa, który cieszył się zasłużoną sławą w całej Europie. Wiele metod księdza Kneippa jest dziś uznanych i stosowanych w nowoczesnej medycynie.

Praktyczne zalecenia

Piegi

1) Nacierać miejsca z piegami zielem pietruszki.

2) Nacierać sokiem ze świeżego chrzanu.

3) Unikać długiego przebywania na słońcu.

4) Robić okłady z soku z ziemniaka.

Zioła

Złocień maruna - Tanacentum parthenium

Zielarze od wieków doceniali właściwości lecznicze złocienia. Mówiono o nim, że niesie ukojenie podczas melancholii, bólu mięśni czy migreny. Także współcześnie te właściwości przeciwbólowe zostały potwierdzone.

Skuteczność tego zioła oceniono na 70%, co oznacza, że wyprzedziło w pozytywnym działaniu obecnie dostępne środki. A wystarczy dziennie schrupać tylko kilka jego listków.

Klasztorne mądrości

Żywisz rodzinę smacznie i zdrowo, jeśli jarzyny podajesz na surowo.

Historia ziołolecznictwa

Duży wpływ na rozwój lecznictwa w krajach chrześcijańskich miały zgromadzenia zakonne. Pierwszym z nich był założony w 529 roku zakon Benedyktynów z siedzibą na górze Monte Cassino. Dużą zasługą tego zakonu był nie tylko rozwój lecznictwa, ale także rozwój nauki i kultury.  

W czasach, gdy nie znano jeszcze druku, benedyktyni wielkim wysiłkiem przepisywali i tłumaczyli księgi pisarzy starożytnych. To właśnie dzięki temu uratowano przed zapomnieniem wiele bezcennych ksiąg oraz wiadomości na temat sposobu leczenia. 

Zakon ten był zapraszany do innych krajów, a zakonnicy zakładali wszędzie przyklasztorne ogrody roślin leczniczych, warzywnych, owocowych i ozdobnych. Organizowali zbiór ziół ze stanu naturalnego oraz ich przetwarzanie na leki we własnych aptekach, nie tylko na własne potrzeby.

Praktyczne zalecenia

Moczenie nocne

1) Nie krzyczeć i nie grozić dziecku, gdy nieświadomie się moczy.

2) Podaj mniej płynów wieczorem.

3) Podawać do jedzenia dziecku dużo surówek i owoców.

4) Unikać zbyt dużego wysiłku.

5) Można podawać zioła na uspokojenie.

Klasztorne mądrości

W jedzeniu złoty środek to umiarkowanie.

Praktyczne zalecenia

Miażdżyca naczyń:

1) Nie jeść smalcu, boczku, słoniny, żółtek kurzych, tłustych mięs i sosów.

2) Spożywać potrawy jarskie.

3) Spożywać dużo mleka.

4) Jeść mięso chude, białe - najlepiej drób.

5) Unikać wieprzowiny.

Klasztorne mądrości

Od stołu wstawaj syty, do łoża idź głodny.

Praktyczne zalecenia

Zaparcia:

1) Pić często wieczorem kwaśne mleko z przegotowaną zimną wodą.

2) Zjadać przed snem 2-3 jabłka.

3) Unikać słodyczy i gorzkiej czekolady.

4) Używać więcej płynów niż suchych pokarmów.

5) Unikać siedzącego trybu życia.

Klasztorne mądrości

Mięsa i tłuszcze jadaj dekami, owoce i jarzyny funtami.

Kontakt:

Kontakt ze mną za pomocą e-maila:

Poznajmy zielarza

Ojciec Andrzej Czesław Klimuszko

Polski kapłan, franciszkanin, wizjoner, jasnowidz, medium; parapsycholog i zielarz.

Uczył się w szkole księży salezjanów w Różanymstoku. Należał do zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. W 1926 złożył śluby wieczyste, a w 1934 przyjął święcenia kapłańskie. 

Podczas kampanii wrześniowej znajdował się w Warszawie. W 1940 był przetrzymywany przez gestapo w Kaliszu.

Pierwszych wizji doświadczył, jak pisze w książce Moje widzenie świata, tuż przed wybuchem II wojny światowej, kiedy to miał sny dotyczące tragicznego rozwoju kampanii wrześniowej.

W 2004 radni Elbląga pośmiertnie przyznali mu honorowe obywatelstwo miasta Elbląga.

Poznajmy zielarza

Aleksander Ożarowski

Polski farmaceuta, nestor polskiego ziołolecznictwa, naukowiec i popularyzator nauki, wykładowca polskich uczelni medycznych, pracownik naukowy Instytutu Przemysłu Farmaceutycznego w Warszawie.

Pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Rawicz. W 1918 roku wraz z rodzicami przyjechał do odrodzonej Polski. W 1935 roku zdał maturę w Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie, po czym odbył roczną służbę wojskową w Szkole Podchorążych Piechoty w Pułtusku. W 1936 roku rozpoczął studia farmaceutyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Zmobilizowany w sierpniu 1939 roku, wziął udział w wojnie obronnej, walczył w obronie Modlina. Wzięty do niewoli niemieckiej zbiegł i zaangażował się w działalność konspiracyjną. Był żołnierzem Armii Krajowej, uczestniczył w powstaniu warszawskim. W końcowym okresie wojny był oficerem 1 Armii Wojska Polskiego, został zdemobilizowany w stopniu majora.

Od 1945 roku kontynuował na Uniwersytecie Łódzkim przerwane wybuchem wojny studia farmaceutyczne. Był wychowankiem profesorów Jana Muszyńskiego i Zofii Jerzmanowskiej. Dyplom magistra farmacji uzyskał w 1948 roku, następnie podjął pracę dydaktyczną i naukową na uczelni, w Zakładzie Farmakognozji i Uprawy Roślin Leczniczych. W 1951 roku uzyskał stopień doktora nauk farmaceutycznych, na podstawie pracy Badania fitochemiczne, toksykologiczne i farmakodynamiczne nad Asarum europaeum L. W tym samym roku został adiunktem w Zakładzie Farmakognozji Akademii Medycznej w Warszawie. W latach 1952–1954 był kierownikiem Zakładu Farmakognozji Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej w Lublinie, na stanowisku docenta. W latach 1954–1957 pracował w przemyśle farmaceutycznym.

Od 1957 roku był pracownikiem naukowym Instytutu Przemysłu Farmaceutycznego w Warszawie. Początkowo kierował Zakładem Związków Naturalnych, a od 1965 roku Samodzielną Pracownią Fitochemiczną. Prowadził między innymi badania nad roślinnymi glikozydami kardenolidowymi. W 1973 roku uzyskał habilitację, na podstawie rozprawy Glikozydy kardenolidowe. Nowe aspekty otrzymywania izomerycznych monoacylopochodnych digitoksyny. Wraz z zespołem przygotowywał wdrożenia do produkcji licznych preparatów roślinnych. Był autorem bądź współautorem 37 artykułów naukowych, 20 opisów technologicznych oraz 9 patentów. Był redaktorem i autorem publikacji w czasopismach specjalistycznych, autorem lub współautorem podręczników, skryptów i wydawnictw encyklopedycznych. Na emeryturę przeszedł w 1985 roku.

Zajął się działalnością popularyzującą wiedzę o roślinach leczniczych i ich zastosowaniu, tradycyjnym i nowoczesnym ziołolecznictwie, zasadach zdrowego stylu życia. W 1995 roku został wiceprezesem Polskiego Komitetu Zielarskiego, którego później był pierwszym członkiem honorowym. Nadal publikował, prowadził odczyty, występował w radiu i telewizji. Był uznawany za wielki autorytet, nestora polskiego ziołolecznictwa. Był członkiem między innymi Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego i Sekcji Fitoterapii Polskiego Towarzystwa Lekarskiego.

Był odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005) oraz, za działalność wojskową, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Kampanii Wrześniowej i Krzyżem Armii Krajowej.

Zmarł w Warszawie w 2011 roku.

Poznajmy zielarza

ojciec Grzegorz Franciszek Sroka OFMConv

Ur. 21 września 1930 w Gorliczynie koło Przeworska, zmarł 22 grudnia 2006 w Żywcu) – franciszkanin, zielarz, propagator ziołolecznictwa, gwardian klasztoru w Kalwarii Pacławskiej.

Ojciec Grzegorz Sroka twierdził, że leczenie ziołami może być znakomitym uzupełnieniem medycyny konwencjonalnej. Predyspozycje do stosowania niekonwencjonalnych metod leczniczych odkrył już w czasie służby wojskowej, gdzie jako instruktor sanitariuszy mógł z powodzeniem pomagać chorym.

Ośrodek zielarski w Rychwałdzie, który powstał dzięki zaangażowaniu i wytrwałości zakonnika, stał się miejscem pielgrzymek tysięcy ludzi, którzy przybywali tu nie tylko z Polski. Opracował ponad 20 preparatów ziołowych (syropy, nalewki, pomady, krople, mieszanki ziołowe) na różne choroby i schorzenia (m.in. choroby kobiece, układu krążenia, przewodu pokarmowego, dróg moczowych, oczu, itd.). Komponował swoje mieszanki w oparciu o głęboką wiedzę, ale opierał się również na intuicji i ogromnym doświadczeniu, jakie nabył podczas długoletniej praktyki zielarskiej.

Bardzo często jego spostrzeżenia, dotyczące terapeutycznego działania ziół, były później pozytywnie weryfikowane przez badania naukowe. Był autorem poradników zielarskich oraz propagujących zdrowy tryb życia. Wskazówki lecznicze były udostępnione również w internecie na stronach prowadzonych przez zakonników. Jedną z ostatnich inicjatyw była budowa leczniczych grot solnych w Rychwałdzie.

• Grzegorz Sroka od dzieciństwa cierpiał na poważne schorzenia. Jako niemowlę chorował na chorobę beri beri mając skończone 2 lata nie potrafił jeszcze chodzić. Bardzo wcześnie stracił rodziców. Aby przeżyć chodził od domu do domu prosząc o kromkę chleba. Wycieńczenie organizmu było przyczyną czasowej ślepoty – na 2 lata stracił wzrok. Podczas okupacji ciężko zachorował na gruźlicę i nerki.

• Ojciec Sroka urodził się w piątek , w piątek poszedł do wojska, w piątek „poszedł do cywila”, w piątek wstąpił do zakonu, w piątek złożył śluby wieczyste, w piątek miał święcenia kapłańskie, w piątek zmarł.