Czym jest i co to jest równowaga kwasowo-zasadowa

             Utrzymywanie ustroju w równowadze kwasowo-zasadowej jest jednym z podstawowych warunków jego prawidłowego funkcjonowania, a co za tym idzie - zdrowia. 

           W zależności od rodzaju pożywienia, składniki mineralne mogą wykazywać właściwości zasadowo- lub kwasotwórcze. Dieta zawierająca produkty zwierzęce, jak mięso, jaja, ryby oraz produkty zbożowe, jak chleb, bułki, ciasta, kasze - mają działanie zakwaszające  ustrój, gdyż produkty te zawierają duże ilości siarki, fosforu i chloru. Natomiast produkty roślinne, jak jarzyny i owoce, zawierające potas, wapń i sód powodują alkalizację ustroju. By móc utrzymać równowagę kwasowo-zasadową ustroju, należy spożywać trzykrotnie więcej produktów alkalizujących niż zakwaszających. 

                       

Długotrwałe zakwaszenie sprzyja rozwojowi poważnych chorób takich jak: nadciśnienie, miażdżyca, cukrzyca, osteoporoza, nowotwory, zmiany zwyrodnieniowe stawów, nadwaga, a także może być przyczyną wielu dolegliwości: ogólnego zmęczenia, braku koncentracji, zaburzeń snu, napięć nerwowych, depresji, częstych infekcji, zaparć, łamliwości paznokci i wypadania włosów. Warto więc zwracać uwagę na dobór spożywanych produktów. Zdrowie i dobre samopoczucie na pewno są tego warte.

http://www.poradnikzdrowie.pl/zywienie/zasady-zywienia/zakwaszenie-organizmu-objawy-jak-dbac-o-rownowage-kwasowo-zasadowa_36072.html

Dieta a nowotwory

                     Nieprawidłowa dieta jest przyczyną powstawania około 35 do 40 % nowotworów. Nadmiar kilogramów i otyłość powodują zwiększenie ryzyka zachorowania na nowotwór jamy ustnej, gardła, krtani, przełyku, żołądka, trzustki, wątroby, jelita grubego, nerki, prostaty, piersi, jajnika i macicy.                       

        Brak nam wciąż świadomości, jak duże znaczenie dla profilaktyki raka mają codzienne wybory żywieniowe i dbanie o zachowanie prawidłowej wagi. A  z badań klinicznych jasno wynika, że osoby o predyspozycjach genetycznych do zachorowania na nowotwór, dzięki odpowiedniej diecie, mogą uchronić się przed rakiem. 

       Powstawanie nowotworu to proces wieloletni. Wśród czynników kumulujących ich tworzenie jest środowisko, kontrola masy ciała oraz dostarczanie składników odżywczych i mineralnych na odpowiednim poziomie. Jednym z takich składników jest selen - niezbędny mikroelement, który musi być dostarczony w pożywieniu.

         Istnieje silny związek między zachorowaniem na raka a piciem alkoholu. Najsilniejsze powiązania odkryto w odniesieniu do górnego odcinka dróg oddechowych. Alkohol wpływa głównie na powstawanie raka przełyku, gardła i jamy ustnej.

              Trzeba pamiętać, że sama dieta nie wystarczy aby uchronić się przed zachorowaniem na nowotwór. Oprócz niej są inne niezwykle ważne czynniki wpływające na ryzyko zachorowania na nowotwór. Zalicza się do nich także: palenie tytoniu, promieniowanie, zanieczyszczone środowisko, wiek, niska aktywność fizyczna, wirusy i bakterie, skłonności do dziedziczenia, czynniki zawodowe i niektóre leki. 

Nieprawidłowa dieta jest przyczyną powstawania około 35-40% nowotworów - szacują specjaliści. Nadmiar kilogramów i otyłość zwiększają ryzyko zachorowania na raka jamy ustnej, gardła, krtani, przełyku, żołądka, trzustki, wątroby, jelita grubego, nerki, prostaty, piersi, jajnika i macicy.

http://www.poradnikzdrowie.pl/diety/lecznicze/dieta-nowotwory-co-jesc-zeby-nie-zachorowac-na-raka_42120.html

Nieprawidłowa dieta jest przyczyną powstawania około 35-40% nowotworów - szacują specjaliści. Nadmiar kilogramów i otyłość zwiększają ryzyko zachorowania na raka jamy ustnej, gardła, krtani, przełyku, żołądka, trzustki, wątroby, jelita grubego, nerki, prostaty, piersi, jajnika i macicy.

http://www.poradnikzdrowie.pl/diety/lecznicze/dieta-nowotwory-co-jesc-zeby-nie-zachorowac-na-raka_42120.html

Nieprawidłowa dieta jest przyczyną powstawania około 35-40% nowotworów - szacują specjaliści. Nadmiar kilogramów i otyłość zwiększają ryzyko zachorowania na raka jamy ustnej, gardła, krtani, przełyku, żołądka, trzustki, wątroby, jelita grubego, nerki, prostaty, piersi, jajnika i macicy.

http://www.poradnikzdrowie.pl/diety/lecznicze/dieta-nowotwory-co-jesc-zeby-nie-zachorowac-na-raka_42120.html

Nieprawidłowa dieta jest przyczyną powstawania około 35-40% nowotworów - szacują specjaliści. Nadmiar kilogramów i otyłość zwiększają ryzyko zachorowania na raka jamy ustnej, gardła, krtani, przełyku, żołądka, trzustki, wątroby, jelita grubego, nerki, prostaty, piersi, jajnika i macicy.

http://www.poradnikzdrowie.pl/diety/lecznicze/dieta-nowotwory-co-jesc-zeby-nie-zachorowac-na-raka_42120.html

Nieprawidłowa dieta jest przyczyną powstawania około 35-40% nowotworów - szacują specjaliści. Nadmiar kilogramów i otyłość zwiększają ryzyko zachorowania na raka jamy ustnej, gardła, krtani, przełyku, żołądka, trzustki, wątroby, jelita grubego, nerki, prostaty, piersi, jajnika i macicy.

http://www.poradnikzdrowie.pl/diety/lecznicze/dieta-nowotwory-co-jesc-zeby-nie-zachorowac-na-raka_42120.html

Propolis

        Propolis, zwany też kitem pszczelim jest produktem pochodzenia naturalnego i posiada ogromną moc bakteriobójczą. W skład jego wchodzi cała gama cennych mikroelementów tworząca wraz z witaminami, proteinami, glikozydami pożyteczny komponent dla naszego organizmu.

         O jego wspaniałych właściwościach leczniczych krążą wspaniałe wieści. Kit pszczeli poprawia wzrok, leczy stany zapalne jelit i przewodu pokarmowego, łagodzi stany nerwowe, poprawia samopoczucie, pamięć i sprawność fizyczną, wpływa pomocnie na wszelkiego rodzaju oparzenia skóry, odleżyny, owrzodzenia żylakowate i egzemy. Jednym słowem jest preparatem o cudownych właściwościach leczniczych. 

          Do użytku wewnętrznego zaleca się: propolis na mleku, propolis na spirytusie i propolisową emulsję wodno-spirytusową.

               Propolis na mleku zaleca się dzieciom, osobom starszym i wszystkim tym, którzy pragną przeprowadzić kurację 4-6 tygodniową profilaktyczną lub w celach terapeutycznych. Propolis na mleku stosuje się przy astmie, bronchitach i depresjach.

            Sposób przyrządzenia: do 1 litra wrzącego pełnotłustego mleka dodać 500-100 g. dokładnie rozdrobnionego kitu pszczelego. Mieszać około 10 minut drewnianą łyżką, potem przefiltrować przez poczwórną gazę do słoika szklanego. W czasie stygnięcia tworzy się na powierzchni mleka warstwa wosku, którą należy usunąć. Otrzymany produkt jest gotowy do użytku. Przechowywać w lodówce. Zażywa się 2-3 razy dziennie po jednej łyżeczce stołowej.

             Propolis na spirytusie stosowany jest owrzodzeniach, ropiejących ranach, odleżynach, zapaleniach gardła i uszu, anginie, przeziębieniach. Do 0,5 litra spirytusu 95% dodać 100 gram rozdrobnionego propolisu i butelkę zakorkować. Postawić na 10-14 dni w ciepłym i ciemnym miejscu. Wstrząsać kilkakrotnie w ciągu dnia. Po 14 dniach można nalewkę zlać i przefiltrować do butelki z ciemnego szkła, gdyż używa się tylko płyn z nad osadu dla celów leczniczych. Przechowywać w ciemnym miejscu.
              Propolis leczy tkankę kostną i chrzęstną. Regeneruje ją, dezynfekuje, a nawet uzupełnia ubytki kostne. Proces kostnienia przebiega równo, a kość nasyca się równomiernie solami wapnia i fosforu. Nie wykazuje przy tym żadnych działań ubocznych. Przy trudnych do leczenia schorzeniach propolis jest skutecznym lekiem, a zwłaszcza tam, gdzie zawodzą sulfonamidy i antybiotyki kit pszczeli daje fantastyczne wyniki. Propolis ma również zastosowanie w stomatologii. Obserwowano gojenie się wnętrza zęba, czyli miazgi. Nastąpiła znakomita reaktywacja tkanek. Przy zapaleniach uszu, zapaleniach gardła na tle bakteryjnym, przy ropniach i przetokach, propolis jest właściwym środkiem terapeutycznym.

                      

Post

           Post jest najbardziej skutecznym środkiem przy różnego rodzaju dolegliwościach wewnętrznych. Zaleca się w pierwszym etapie 5-7 dniowy post próbny, podczas którego należy spożywać tylko surowe soki z jarzyn, wodę z wywaru ziemniaków i herbatę ziołową. Surowe soki przyśpieszają regenerację tkanek i są najlepszym lekarstwem, woda z ziemniaków zaś wygładza jelita, a zioła są źródłem mikroelementów.

              Post leczy. W czasie postu organizm czerpie pożywienie z własnych zasobów. Początkowo z zapasów tłuszczu, potem z tkanek mięśni. W czasie postu dużą rolę odgrywa wątroba jako organ wydalający i oczyszczający. Wydziela ona przy pomocy żółci resztkowe produkty przemiany materii i toksyn, które organizm przyswoił podczas niewłaściwej diety.

Siedem zasad zdrowia

      Zasada 1. Należy unikać używek. Produkty, które zakłócają przemianę materii  i równowagę psychofizyczną należy kategorycznie wykluczyć z diety. Kawa, tytoń, alkohol, cukier rafinowany, namiastki spożywcze, wyroby konserwowe, oraz inne sztuczne surogaty, które przynoszą jego konsumentom więcej szkody niż pożytku.

   Zasada 2. Zachowaj umiarkowanie w jedzeniu i piciu. Nieumiarkowane w jedzeniu bywa często powodem choroby, a czego organizm najbardziej potrzebuje, to uwolnienia się od niepotrzebnego ciężaru, jaki  na niego położono. W wielu przypadkach najlepszym lekarstwem jest post.

        Zasada 3. Wróć do odżywiania mleczno - jarskiego.

    Zasada 4. Dbaj o regularne, codzienne, wypróżnianie jelita grubego. Im prędzej substancje trujące i resztki spożywanych środków odżywczych wydalane są z organizmu w postaci ekskrementów, im mniej pozostaje ich w organizmie, tym lepsze jest zdrowie jednostki.

   Zasada 5. Uodparniaj się. Należy zahartować i wzmocnić organizm przy pomocy kąpieli, natrysków, masaży, suchego szczotkowania skóry ciała, kąpieli słonecznych i powietrznych, pływania, wiosłowania, turystyki, joggingu, jazdy na rowerze i na nartach. 

      Zasada 6. Dbaj o życie duchowe. Psychika człowieka tworzy podstawę i źródło życia. Myśl jest najistotniejszą dźwignia mocy. Dlatego konieczny jest wybór prawidłowego stosunku do życia.Unikać należy literatury brukowej i filmów o charakterze agresywnym i niemoralnym, które odwracają myśli człowieka od spraw Bożych.

  Zasada 7. Wybieraj produkty żywnościowe jak najmniej zanieczyszczone przez środowisko.

Ocet jabłkowy

 
                                                                             

 

Ocet jabłkowy stosowany jest powszechnie w medycynie ludowej ze względu na dużą zawartość potasu, a ponadto fosforu, chloru, sodu, magnezu, wapnia, siarki, żelaza, fluoru, krzemu i wielu innych pierwiastków śladowych.

Stosowanie octu jabłkowego rozpowszechniło się w USA wraz z ukazaniem się prac profesora Jarvisa 1 1961 roku.Jego przepisy przeszły do makrobiotyki.

 

Ocet jabłkowy działa profilaktycznie i leczniczo w przypadku wielu chorób jak np. reumatyzm, przeziębienie, zaburzenia trawienne, wyczerpanie, bóle i zawroty głowy, bóle gardła, nadmiar śluzu w przewodzie pokarmowym, otyłość, choroby skórne. Systematyczne stosowanie octu jabłkowego zapobiega powstawaniu nowotworom a także odmładza. Należy także mieć na uwadze, iż właściwości lecznicze ma tylko naturalnie mętny, powstający podczas długotrwałej fermentacji bez żadnych dodatków chemicznych ocet jabłkowy.Ważne są także jabłka z jakich jest wytwarzany. Im mniej pryskane tym lepsze.

Cytryna

Występuje w licznych odmianach różniących się wielkością i kształtem owocu uchodziła w starożytnej Grecji i Rzymie za symbol zdrowia. Sok i miąższ z jednej stugramowej cytryny zawiera 70 g wit. C, a więc tyle, ile wynosi dzienne zapotrzebowanie organizmu dorosłego człowieka. 

Sok z cytryny z tartym chrzanem w stosunku 1:4 rozpuszcza drobne skrzepy krwi występujące w naczyniach wieńcowych, co ma znaczenie profilaktyczne  dla ludzi skłonnych do zawałów serca.

Cytryna zawiera witaminę P, która chroni witaminę C przed zbyt szybkim utlenianiem, a więc jej działanie oddala symptomy szkorbutu, któremu sama witamina C nie jest w stanie zapobiec ani go usunąć. Witamina P sprzyja działaniu adrenaliny, która znacznie podnosi wytrzymałość naczyń włosowatych i przepuszczalność jonów wodorowych. Gdy w organizmie występuje niedobór witaminy P, to witamina C, która normalnie jest przyswajana przez człowieka dopiero na końcu jelita grubego, nie spełnia swojej funkcji i wówczas powstaje nieżyt, a po pewnym czasie wrzody, wreszcie nowotwór końcowej części jelita grubego. Zawiera bardzo dużo składników biochemicznych z przewagą składników alkalicznych i może z tego powodu być stosowana pod różnymi postaciami. Cytryna jest w ustach kwaśna, natomiast w żołądku zasadowa.

Czosnek

                                                                                            

Czosnek pospolity zajmuje czołowe miejsce  wśród jarzyn i warzyw mogących się przyczynić do utrzymania dobrego zdrowia. 

Spożywano go już w Babilonii 4500 lat przed naszą erą, w Egipcie zaś strzegł budowniczych piramid przed chorobami.

        
Występująca w czosnku allisatyna niszczy gronkowce.Czosnek zawiera związki hormonalne i antybiotyczne. Po destylacji rozdrobnionego czosnku z parą wodną otrzymuje się lotne olejki eteryczne. W swoim działaniu zbliżony jest do preparatów z kitu pszczelego. Nieprzyjemny zapach czosnku usuwa zielona natka pietruszki, jabłko, bób surowy, ziarna palonej kawy.

        
Wskazania lecznicze na użytek wewnętrzny: artretyzm, astenia, ogólne osłabienie, astma, atonia układu trawiennego, biegunka, czerwonka, bóle brzucha, brak apetytu, gościec stawowy, hemoroidy, kamienie nerkowe, koklusz, krztusiec, kurcze naczyniowe, nadciśnienie tętnicze krwi, niektóre często skurcze serca, nadmierne ukrwienie naczyń krwionośnych, niedostateczne wydzielanie soków trawiennych, obrzęk nóg, odtruwanie wątroby, pasożyty jelitowe, piasek moczowy, puchlina wodna, reumatyzm, ropień płuc, rzeżączka, skurcze jelitowe, stwardnienie naczyń tętniczych, miażdżyca, wzdęcia, wiatry, bębnica, zakażenia gardła i krtani, zakażenia dróg oddechowych, zapobieganie nowotworom przez działanie przeciwgnilne w jelitach, zapalenie płuc, oskrzeli, zakłócenia krążenia krwi z powodu nadmiernej krzepliwości, zakłócenie czynności ukrwienia naczyń mózgowych, zmęczenie serca, zgorzel, żylaki, zaburzenia pracy płuc, rozedma, ropień.

Wskazania lecznicze na użytek zewnętrzny: ból ucha, brodawki, modzele, twardziny, głuchota, guzy nowotworowe, grzybica woszczynowa, odciski, przetoki, rany źle gojące się, rany zakażone, ropień zimny, ropień skórny, reumatyczne bóle, torbiele, cysty, wrzody.

         
Przeciwwskazania: ostry nieżyt żołądka i jelit, niedociśnienie tętnicze, okres karmienia osesków, niewskazany dla nerkowców.

Cebula

                                                                         

             Cebula ze względu na właściwości lecznicze jest ceniona od czasów starożytnych. Znane są jej zalety wzmacniające i dezynfekujące, a także geriatryczne. Tam, gdzie jada się dużo cebuli np. w Gruzji i Bułgarii ludzie słyną z długowieczności. 

                Cebula stosowana wewnętrznie jest środkiem   antyinfekcyjnym, przeciwreumatycznym, antyseptycznym, przeciwsklerotycznym, przeciwszkorbutowymi przeciwzakrzepowym.  Leczy skórę i jej owłosienie, wzmacnia i upiększa paznokcie, jest środkiem lekko nasenny, obniża poziom cukru we krwi, osłabia napięcie jelit, pobudza popęd płciowy, wzmaga czynności nerek, jelit, wątroby, układu nerwowego, jest środkiem moczopędnym, rozpuszcza i eliminuje mocznik i chlorki, działa  przeciwczerwiowo, wykrztuśnie i wydzielniczo, ułatwia trawienie produktów mącznych, utrzymuje w równowadze pracę gruczołów wydzielania wewnętrznego. daje dobre skutki  w leczeniu następujących chorób i dolegliwości: angina, astma, awitaminoza, biegunka, cukrzyca, dolegliwości w oddychaniu, grypa, infekcje moczopłciowe, katar, kamica żółciowa, krzywica, nadfermentacja jelitowa, nadmiar chlorków we krwi, niedomogi prostaty, niemoc płciowa, nieżyt nosa i pogrypowy, ogólne osłabienie fizyczne i umysłowe, obrzęki, otyłość, pasożyty jelitowe, przeziębienie, przerost układu chłonnego, puchlina brzuszna i wodna, skąpomocz, stwardnienie tętnic, wadliwa przemiana materii, zakłócenia wzrostu włosów, zapalenie krtani, opłucnej, osierdzia, oskrzeli i węzłów chłonnych, skrzepy.

      Stosowana zewnętrznie leczy brodawki, brzęczenie w uszach, czyraki, głuchotę, migrenę, nerwoból zębowy, odmroziny, oparzenia, zapalenia opon mózgowych, wzmacnia porost włosów, leczy rany, ropień, wrzody, zastrzał, ukąszenia osy, uśmierza ból, odstrasza komary.

Burak czerwony

              Znany w Polsce od wieków. Oprócz kapusty i marchwi jest najczęściej stosowany w kuchni. W krajach śródziemnomorskich zaczęto spożywać korzenie buraka dzikiego już 800 lat przed nasza erą. W Babilonii stosowano liście buraków jako ziele lecznicze. Z czasem wyhodowano podgatunki: burak korzeniowy i burak liściowy, czyli boćwina. Z korzeniowego powstały trzy najważniejsze odmiany: sławny od czasów Napoleona cukrowy, który zaczął rywalizować z trzciną cukrową oraz pastewny i ćwikłowy czerwony.

                                         

             Burak pobudza apetyt, jest odświeżający i łatwostrawny. W leczeniu naturalistycznym jest stosowany na anemię , demineralizację organizmu, nerwicę, grypę, gruźlicę, nowotwory, przeciw zapaleniu nerwów i wątroby. Utarty burak gotowany z utartym chrzanem z dodatkiem kminku, czyli ćwikła, poprawia pracę wątroby, odkwasza, ułatwia trawienie różnych mięs. Burak zawiera środki hormonalne i stymulatory biogenne podobne do estrogenów. Jest zasadotwórczy. Działanie odkwaszające buraka na organizm jest niezależne od tego, w jakiej spożywamy go formie. Nawet na słodko zachowuje te właściwości. Ma dużą  wartość biologiczną ze względu na zawartość biopierwistków promieniotwórczych.

             Buraki spożywa się gotowane, ale najlepiej jeść je na surowo, utarte i jako dodatek do surówek np. z jabłkami.

           Sok z buraków należny popijać raz dziennie(utarty  burak lub sok z ćwikły).

13 zasad prawidłowego odżywiania

1. Nie przejadać się.
2. Ograniczyć ilość mięsa, a zwiększyć ilość jarzyn.
3. Jarzyny powinny być spożywane w połowie gotowane, w połowie na surowo.
4. Jadać to, co smakuje i odpowiada wzrokowo.
5. Nie jeść w trakcie oglądania telewizji, nawet najciekawszych programów.
6. Jeść wtedy, kiedy odczuwamy głód, więc niekoniecznie regularnie.
7. Nie objadać się przed snem.
8. Ograniczyć tłuszcze zwierzęce na korzyść tłuszczów roślinnych.
9. Nie przejadać się słodyczami i ograniczyć cukier. Lepiej osłodzić herbatę miodem.
10. Dla dobrego trawienia zjadać jeden produkt np. najpierw surówkę, potem mięso i kartofle.
11. Stosować przyprawy trawienne: pieprz naturalny i ziołowy, kminek, majeranek, cząber, czosnek itp.
12. Nie należy pić zbyt gorących płynów ani spożywać gorących pokarmów.
13. Nie dojadać resztek, lepiej wyrzucić.

Biopierwiastki

             Przetwórstwo spożywcze, choć często zaspokaja potrzeby naszego podniebienia, pozbawia żywność wielu cennych pierwiastków, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Białe pieczywo, rafinowany cukier, oczyszczona sól, łuskany ryż są smaczne, ale nie maja już tych właściwości jakie posiadają te produkty w swym pierwotnym, naturalnym stanie. Do tego dochodzą środki chemiczne, używane do konserwowania żywności, nawozy sztuczne użyźniające z jednej strony glebę, a z drugiej pozbawiające je cennych biopierwiastków, wreszcie zanieczyszczanie atmosfery pyłami przemysłowymi, spalinami samochodowymi itp. Wszystko to sprawia, że nasza żywność jest uboga w wiele cennych makro- i mikroelementów.

        Organizm ludzki potrzebuje następujących 7 podstawowych  biopierwiastków mineralnych: wapń, magnez, potas, sód, fosfor, siarka i chlor w granicach od 10 do 100 g.

            Siedem innych bioelementów jest dla ustroju pożądanych. Są to: żelazo, miedź, jod, mangan, kobalt, cynk i molibden w ilościach około 1 mg na 100 gram ciała ludzkiego. Są to tak zwane mikroelementy. Sześć innych pierwiastków występuje w tkankach, ale ich funkcje nie są jeszcze dokładnie określone. Są to: glin, bor, selen, lit, kadm i chrom potrzebne w ilościach do 10 mikrogramów. Są to makroelementy. Natomiast wanad, antymon, german, ren i rad należą do elementów śladowych i występują w ilościach do 1 pikograma. I one są nam również potrzebne. Zakłócenie równowagi między poszczególnymi pierwiastkami , zarówno ich niedobór, jaki nadmiar, jest niekorzystne, podobnie jak pojawianie się w organizmie obcych, toksycznych pierwiastków, np. ołowiu czy rtęci. W rezultacie może to doprowadzić do różnych schorzeń. Dlatego musimy stale dbać, aby te pierwiastki były zawsze obecne w naszym pożywieniu. 

           Pierwszym, a zarazem alarmującym sygnałem o niedoborze magnezu jest zmęczenie fizyczne i psychiczne. Może to być również chroniczny katar, zawroty głowy, uczulenia, alergie i wiele innych schorzeń. Magnez znajduje się między innymi w chlebie razowym, mące razowej i sojowej, gorzkiej czekoladzie, kakao, orzech, nasionach roślin oleistych i strączkowych, a także pietruszce, botwinie i szpinaku.

              Nasz organizm nie potrzebuje dużo jodu, jednak jego niedobór powoduje choroby tarczycy. Jod występuje głównie w rybach. Powinien znajdować się również w soli, oprócz magnezu, litu, selenu i cynku. Niestety oczyszczona sól nie zawiera tych pierwiastków. Należy zaopatrywać się w sól nieoczyszczoną.

                   Cynk znajduje się w otrębach i kiełkach pszenicy, płatkach owsianych, chlebie razowym, nasionach dyni i słonecznika, grzybach, czosnku, śledziach i makreli.              Niedobory żelaza obawiają się anemią i przemęczeniem. Żelazo jest łatwiej przyswajane przez organizm jeżeli spożywa je się razem z witaminą C, oczywiście naturalną. Sporo żelaza zawiera wątroba i inne podroby, warzywa, szczaw i szpinak, buraki, poza tym płatki owsiane.

              Wapnia pod dostatkiem jest w mleku i jego przetworach. Fluor chroni zęby przed próchnicą. Kobalt przyczynia się do ogólnej regeneracji ustroju, bierze udział w wytwarzaniu witaminy B12 oraz kwasu foliowego.

                Niedobór selenu przyczynia się do chorób sercowo - naczyniowego.

                     

                           

Zioła i witaminy

                                   

        W bardzo wielu chorobach zaleca się jedzenie surówek, ze względu na ich wartość witaminową. Jeśli chodzi o zioła, to i one są bogate  w te związki. Jak się okazało, co drugi mniej więcej surowiec zielarski zawiera w sobie witaminy. 

      Co prawda dopiero 130 środków zielarskich zostało zbadanych pod tym kątem, ale mamy prawo domyślać się działania witamin A, C, F, K, PP  również w okładach zielarskich. Wymienione witaminy są wchłaniane przez skórę. W jakich postaciach występują zioła? Do najczęstszych należą proszki i produkowane na ich bazie granulaty, które uważane są za najbardziej wskazane i wygodne formy zażywania ziół. Chociaż nie do każdego zioła i nie w każdym przypadku dadzą się stosować. Trudno bowiem podawać dzieciom lub niemowlętom ziele w postaci proszku - nie każdy proszek da się wymieszać z miodem i nie każe dziecko zechce taki miód jeść.

      Można więc sproszkować tylko te zioła, których dawkowanie daje się łatwo oznaczyć. Dawki te, z wyjątkiem środków odżywczych, takich jak siemię lniane i konopne, nasienie kozieradki czy liść pokrzywy, są bardzo małe. Stąd druga wskazówka ogólna - ziół sproszkowanych jako silniej działających od naparu czy odwaru nie wolno przedawkować.

     Nasuwa się tu porada natury praktycznej, czy warto mieć młynek elektryczny do mielenia ziół?oczywiście jest to duże ułatwienie, z drugiej strony trzeba go czyścić aby jedno ziele nie pachniało drugim. W tym celu wystarczy po zmieleniu jednego pachnącego ziela przemielić dwie-trzy- łyżki cukru i cukier ten dosypać do sproszkowanego ziela, nawet wówczas, gdy należy ono do tak zwanych środków gorzkich, a więc wątrobowych i trawiennych. Liczyć się trzeba tylko z tym, że rozrzedzenie cukrem osłabi nieco działania preparatu, dla zrównania należy więc dawkę nieznacznie zwiększyć.

     Przy okazji warto zaznaczyć, że cukier nie odgrywa żadnej roli w leczeniu ziołami, każdy napar czy odwar można więc osłodzić. Czasami takie osładzanie może popsuć smak odwaru, ale nigdy nie zmniejszy i nie zmieni siły jego działania.    Sproszkowane środki ziołowe należy popijać zimnym a nie gorącym płynem. Wtedy, kiedy pijemy coś gorącego robimy często mimowolny wdech dla ostudzenia płynu i z tym wdechem możemy wciągnąć proszek do tchawicy, co najczęściej powoduje długotrwały i męczący kaszel.