Znany w Polsce od wieków. Oprócz kapusty i marchwi jest najczęściej stosowany w kuchni. W krajach śródziemnomorskich zaczęto spożywać korzenie buraka dzikiego już 800 lat przed nasza erą. W Babilonii stosowano liście buraków jako ziele lecznicze. Z czasem wyhodowano podgatunki: burak korzeniowy i burak liściowy, czyli boćwina. Z korzeniowego powstały trzy najważniejsze odmiany: sławny od czasów Napoleona cukrowy, który zaczął rywalizować z trzciną cukrową oraz pastewny i ćwikłowy czerwony.
Burak pobudza apetyt, jest odświeżający i łatwostrawny. W leczeniu naturalistycznym jest stosowany na anemię , demineralizację organizmu, nerwicę, grypę, gruźlicę, nowotwory, przeciw zapaleniu nerwów i wątroby. Utarty burak gotowany z utartym chrzanem z dodatkiem kminku, czyli ćwikła, poprawia pracę wątroby, odkwasza, ułatwia trawienie różnych mięs. Burak zawiera środki hormonalne i stymulatory biogenne podobne do estrogenów. Jest zasadotwórczy. Działanie odkwaszające buraka na organizm jest niezależne od tego, w jakiej spożywamy go formie. Nawet na słodko zachowuje te właściwości. Ma dużą wartość biologiczną ze względu na zawartość biopierwistków promieniotwórczych.
Buraki spożywa się gotowane, ale najlepiej jeść je na surowo, utarte i jako dodatek do surówek np. z jabłkami.
Sok z buraków należny popijać raz dziennie(utarty burak lub sok z ćwikły).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz